The efforts to impart the values and social norms of society to young people have been an important goal for every society and specifically for educational institutions. Especially in adolescence, while individuals show rapid development in terms of pubertal maturation, acquiring social values and developing social skills, they have great problems in accepting and transforming them into behavior. The fact that this period is a phase of adversity for individuals and that attitudes and behaviors that are not welcomed by the society are intensively acquired during this period makes character education even more important. Over time, from the past to the present, many studies have focused on character education and different studies have been carried out on the factors that affect the character education of the individual. Based on the findings, it has been found that these factors are intertwined with each other and that these factors directly or indirectly affect the other. Moreover, these problems within the factors have negative reflections on the character development of the individual. This study is a meta-synthesis of 33 scientific thesis (master’s/doctoral) studies and articles conducted in Turkey between 2000 and 2016. The target of this meta-synthesis is to examine the research on character education in adolescence, to create a general framework based on the findings and to draw attention to the importance of the subject. As a result of the review, the findings on character education in adolescence can be categorized under five main headings. These are: a) the necessity of character education as a course in secondary school education programs, b) the necessity of a structure based on the cooperation of stakeholders in character education, c) the inadequacy of teachers who will provide character education in this field, d) the priority order of values that shape character education, e) the effectiveness of character education programs. In addition, in the discussion section, how character education should be in adolescence according to today’s perspective is tried to be answered.
References
[1]
Ada, S. Z., Baysal, N., & Koruyucu, S. (2005). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf içi Olumsuz Davranışlara Gösterdikleri Tepkilerin Karakter Eğitimi ve 2005 İlköğretim Programı Açısından Değerlendirilmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 3, 7-18.
[2]
Akbaş, O. (2008). Değer eğitimi akımlarına genel bir bakış. Değerler Eğitimi Dergisi, 6, 9-27.
[3]
Akçin, B. (2016). Ortaokullarda Verilen Karakter Eğitimi ve Uygulamalarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Ph.D. Thesis, Bartın Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[4]
Aktepe, V., & Yel, S. (2009). İlköğretim öğretmenlerinin değer yargılarının betimlenmesi: Kırşehir İli Örneği. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7, 607-622.
[5]
Aslan, M. (2011). İlköğretimde karakter eğitimi ve öğrencilere kazandırılması gereken değerler. Ph.D. Thesis, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[6]
Aydın, Ö. (2008). Sorumluluk ve yardımseverlik odaklı karakter eğitimi programının 7. Sınıf öğrencilerinin ahlaki olgunluk düzeyine etkisi. Ph.D. Thesis, Yeditepe Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[7]
Ayhan, H. (1986). Eğitim Bilimine Giriş. Damla Yay.
[8]
Aytaç, K. (1992). Avrupa Eğitim Tarihi. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yay.
[9]
Battistich, V. (2005). Character Education, Prevention, and Positive Youth Development. https://kremen.fresnostate.edu/centers-projects/bonnercenter/documents/Character_Ed.pdf
[10]
Berkowitz, M. W. (2002). The Science of Character Education. In W. Damon (Ed.), Bringing in a New Era in Character Education (pp. 43-63). Hoover.
[11]
Berkowitz, M. W., & Bier, M. C. (2004). Research-Based Character Education. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 591, 72-85. https://doi.org/10.1177/0002716203260082
[12]
Burke, N., Crum, S., Genzler, M., Shaub, D., & Sheets, J. (2001). Building Character Education in Our Schools to Enhance the Learning Environment. Master’s Thesis, Saint Xavier University Skylight Professional Development.
[13]
Çağatay, S. M. (2009). Öğretmen Görüşlerine Göre Karakter Eğitiminde ve Karakter Gelişiminde Okulun Rolü. Ph.D. Thesis, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[14]
Çokdolu, N. (2013). Karakter eğitimi programının ilköğretim 2. kademe öğrencilerin çatışma çözme ve saldırganlık düzeylerine etkisi. Ph.D. Thesis, Necmettin Erbakan Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[15]
Crıck, R. E. D. (2012). Farklı Kavramlar mı, Madalyonun İki Değişik Yüzü mü? In Değerler Eğitimi Uluslararası Konferansı (pp. 196-202). İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü.
[16]
Demir, B. (2008). Adalet ve saygı içerikli karakter eğitimi programının 7. sınıf öğrencilerinin ahlaki olgunluk düzeyine etkisi. Ph.D. Thesis, Yeditepe Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[17]
Demirel, M. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin Ve Okul Yöneticilerinin Karakter Eğitimine İlişkin Öz-Yeterlik İnançları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 36-49.
[18]
Deroche, E. F., & Williams, M. M. (2001). Character Education: A Guide for School Administrators. Scarecrow Education.
[19]
Dune, J. (1997). “A Critique of Research Evaluating Moral Education Intervention” Sample Research Project for ED 589. Spring.
[20]
Duverger, M. (1973). Sosyal Bilimlere Giriş: Metodoloji Açısından. Ü. Oskay (Çev.). Bilgi.
[21]
Ekşi, A. (1990). Çocuk, Genç, Ana ve Babalar. Bilgi Yay.
[22]
Ekşi, H. (2003). Temel insani değerlerin kazandırılmasında bir yaklaşım: Karakter eğitimi programları. Değerler Eğitimi Dergisi, 1, 79-96.
[23]
Gough, R. W. (2011). Karakteriniz kaderinizdir kişisel ahlakın günlük hayatımızdaki yeri. Bilkent.
[24]
Guasch, G. P. (1985). Bedensel Değişim ve Yabancılık Duygusu. In B. Onur (Ed.), Ergenlik Psikolojisi (pp. 141-158). Hacettepe Taş kitapçılık.
[25]
Gutek, G. (2001). Eğitime felsefi ve ideolojik yaklaşımlar. Ütopya Eğitim Dizisi.
[26]
Gündoğdu, F. B. (2010). Ortaöğretim kurumlarında karakter eğitimi sorunu(Kayseri İli Örneği). Ph.D. Thesis, Erciyes Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[27]
Hall, G. S. (1904). Adolescence: Its Psychology, Anthropology, Sociology, Sex, Crime, Religion, and Education. In Adolescence. New York: D. Appleton & Co. https://doi.org/10.1037/10618-000
[28]
Hurlock, E. B. (1985). Ergenlikte beden gelişimi. In B. Onur (Ed.), Ergenlik Psikolojisi (pp. 104-139). Hacettepe Taş kitapçılık.
[29]
Kaçire, İ. (2015). Erkek Adolesan Sorunları. In H. Y. Kenan (Ed.), Adolesanda Kişilik ve Eğitimi (pp. 153-162). Cinius Yay.
[30]
Kanger, F. (2007). Hz. Muhammed ahlakını referans alan bir karakter eğitim modeli. Master’s Thesis, Marmara Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[31]
Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel.
[32]
Katılmış, A. (2010). Sosyal bilgiler derslerindeki bazı değerlerin kazandırılmasına yönelik bir karakter eğitimi programının geliştirilmesi. Master’s Thesis, Marmara Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[33]
Kerschensteiner, G. (1954). Karakter kavramı ve terbiyesi. Örnek Matbaası.
[34]
Kesgin, S. (2015). Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Karakter Eğitimi Programları Üzerine Bir Değerlendirme (Georgiave Florida Örneği). Değerler Eğitimi Dergisi, 13, 117-148.
[35]
Kılıç, M. (2013). Gerçek Tadında: Gelişim dönemleri 2-Erinlik ve Ergenlik. Pegem Akademi.
[36]
Kılıçcı, Y. (1999). “6-15 yaş öğrencilerin gelişimsel güçleri” İlköğretimde Rehberlik. Nobel.
[37]
Kirschenbaum, H. (1995). Enhance Values and Morality in Schools and Youth Settings. Allyn & Bacon Company.
[38]
Kulaksızoğlu, A. (2002). ErgenlikPsikolojisi. Remzi.
[39]
Lee, W., & Ho, C. (2005). Ideopolitical Shifts and Changes in Moral Education Policy in China. Journal of Moral Education, 33, 413-431. https://doi.org/10.1080/03057240500410160
[40]
Leming, J. S. (1996). Teaching Values in Social Studies Education: Past Practices and Current Trends. In B. G. Massialas, & R. F. Allen (Eds.), Crucial Issues in Teaching Social Studies: K-1 (pp. 145-180). Wadsworth Publishing Company.
[41]
Lickona, T. (1992). Educating for Character: How Our Schools Can Teach Respect and Resposibility. Bantam Books.
[42]
Lickona, T. (1997). The Teacher’s Role in Character Education. Journal of Education, 179, 63-80.
[43]
Lickona, T., Schaps, E., & Lewis, C. (1997). Eleven Principles of Effective Character Education. Social Studies Review, 37, 29-31. https://doi.org/10.1177/002205749717900206
[44]
Meydan, H. (2012). İlköğretim okullarında değerler ve karakter eğitimi. Master’s Thesis, Sakarya Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe.
[45]
Milson, A. J., & Ekşi, H. (2003). Öğretmenlerin Karakter Eğitiminde Yetkinlik duygusu Konusunda Bir Ölçme Aracına Doğru: Karakter Eğitimi Yetkinlik İnancı Skalası ve Türkçeye Uyarlanma Çalışması, Değerler Eğitimi Dergisi, 1, 99-130.
[46]
Milson, A. J., & Mehlig, L. M. (2002). Elementary School Teachers Sense of Efficacy for Character Education. Journal of Educational Research, 96, 47-53. https://doi.org/10.1080/00220670209598790
[47]
Narvaez, D. (2006). Integrative Ethical Education. In M. Killen, & J. Smetana (Eds.), Handbook of Moral Development (pp. 248-277). Lawrence Erlbaum Ass.
[48]
Orhan, E. (2013). Hayat bilgisiprogramınıkaraktereğitimiaçısındanöğretmenveöğrenciperspektifinegöredeğerlendirilmesi. Ph.D. Thesis, Cumhuriyet Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[49]
Poyraz, C. (2014). Gelişim Psikolojisi. In H. Ergin, & S. A. Yıldız (Eds.), FizikselGelişim (pp. 60-104). Nobel.
[50]
Rice, P. F. (1997). Child and Adolescent Development. Prentice-Hal Inc.
[51]
Rummel, J. F. (1964). An Introduction to Research Procedures in Education (2nd ed.). Harper & Row.
[52]
Russell, B. (2014). EğitimÜzerine. Cem Yay.
[53]
Ryan, K., & Bohlin, K. (1999). Building Character in Schools. Jossey-Bass Publishers.
[54]
Saka, N. (1999). Erken ve geç püberte ve boy kısalığı ben hasta değilim. In D. A. Ekşi (Ed.), Çocuk sağlığı ve hastalıkların psikososyal yönü (pp. 320-323). Nobel.
[55]
Sardoğan, M. E., & Karahan, T. F. (2011). Eğitim Psikoloji (6. Baskı). In A. Kaya (Ed.), Kişilik Gelişimi (pp. 119-148). Pegem Akademi.
[56]
Sılay, N. (2010). Yükseköğretimde karakter eğitimin incelenmesi. Master’s Thesis, Marmara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[57]
Şirin, A., & Ulaş, E. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin Öznel İyi Oluş Düzeyleri İle Karakter Eğitimi Uygulamaları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Journal of Values Education, 13, 279-307.
[58]
Sırrı, V., & Mehmedoğlu, A. U. (2015). Karakter Eğitimi: Dün, Bugün ve Yarın. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi. Karabük, 4, 121-144.
[59]
Steinberg, L. (2007). Ergenlik. İmge Kitabevi.
[60]
Tozlu, N. (2012). Eğitim Felsefesi. Altın Kalem Yay.
[61]
Uysal, F. (2008). Karakter eğitim programlarının değerlendirilmesi. Ph.D. Thesis, Yeditepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[62]
Wren, D. J. (1999). School Culture: Exploring the Hidden Curriculum. Adolescence, 34, 593-596.
[63]
Yazıcı, A. V. D. (2008). SosyalBilgilerÖğretmenAdaylarınınKarakterEğitimiAlgıları. Nobel.
[64]
Yıldırım, G. (2007). İlköğretimdüzeyindebirkaraktereğitimiprogramı model önerisiveuygulanabilirliği. Master’s Thesis, Ankara Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[65]
Ülken, H. Z. (1967). Eğitim Felsefesi. Milli Eğitim Basımevi.
[66]
Üstünyer, F. (2009). Karakter Eğitimi İle İlgili Eğitimcilerin Görüşleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. Ph.D. Thesis, Yeditepe Üniversitesi/Sosyal bilimler enstitüsü.
[67]
Yüksel, G. (2012). İlköğretim öğretmenlerinin karakter eğitimi yetkinlik inançları ile ahlaki olgunluk düzeyleri arasındaki ilişki. Ph.D. Thesis, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
[68]
Özdemir, M. Ç., Ünsal, H., Yüksel, G., & Cemaloğlu, N. (2010). Academicians in turkey towards their children, students and collequies. Kuram veUygulamadaEğitimBilimleri/Educational Sciences: Theory & Practice, 10, 1101-1112.
