Kvifor forhandle fred? Ein analyse av forhandlingsstart i den v？pna konflikten i Colombia

Konflikten i Colombia har i mange ti？r vore tilsynelatande ul？yseleg. Trass i mange fredsfors？k har den alltid blussa opp att. I denne artikkelen fors？ker eg ？ forklare starten p？ forhandlingane i 2012 mellom den colombianske staten og FARC, den st？rste geriljagruppa i landet. Eg hevdar den fundamentale forklaringa p？ at dei n？dde forhandlingsbordet, ligg i den milit？re svekkinga av FARC p？ 2000-talet, som gjorde at geriljagruppa gradvis s？g det naudsynt, for i det minste ？ n？ nokre av m？la sine, ？ slutte konflikten gjennom forhandlingar. Den nest viktigaste faktoren er endringa i leiarskapet i Colombia, der den nyvalde presidenten Juan Manuel Santos i 2010 s？g ei politisk l？ysing som mogleg og meir attraktiv enn forgjengaren og tok pragmatiske grep for ？ skape ein levedyktig prosess. Ogs？ tredjepartar bidrog til sj？lve gjennomf？ringa av ein trygg og hemmeleg prosess samt til tillit til prosessen. Forhandlingsstart i 2012 vert – ved bruk av structured focused comparison – samanlikna med fredsdialogen i Caguán (1999–2002) mellom dei same partane, der partane ikkje byrja forhandlingar. Case-studiar som denne kan hjelpe oss ？ forst？ dynamikkar bak kvifor v？pna akt？rar vel ei politisk l？ysing p？ ein v？pna konflikt. Forhandlingsstart, som eg analyserer, m？ ikkje likestillast med fredsavtale eller slutten p？ konflikten, men kan gje oss viktige svar p？ kor v？pna akt？rar sin motivasjon til ？ forhandle kjem fr？, og under kva tilh？ve denne motivasjonen kan bringe partane til forhandlingsbordet