Ocena parametrów manometrycznych u dzieci z przewlek ymi czynno ciowymi zaparciami stolca

Wprowadzenie: Przewlek e zaparcia stolca s narastaj cym problemem w pediatrii. Dzieci z przewlek ymi zaparciami stolca stanowi 10-25% pacjentów kierowanych do dzieci cych klinik gastroenterologicznych. Patogeneza przewlek ych zapar stolca jest z o ona, przy czym zaledwie w 5-10% przypadków stwierdza si organiczne pod o e dolegliwo ci. W ród przyczyn organicznych wiele kon-trowersji budzi wyd u enie esicy (dolichosigma) i jego rola w patogenezie zapar -wi kszo autorów uwa a je za wariant budowy anatomicznej jelita grubego i nie przypisuje jakiegokolwiek znaczenia w rozwoju choroby u dziecka. Cel pracy: Ocena parametrów manometrii anorektalnej u pacjentów z przewlek ymi czynno ciowymi zaparciami stolca, w zale no ci od wyniku badania radiologicznego jelita grubego. Materia i metodyka: Retrospektywnej analizie poddano 134 historie chorób dzieci, hospitalizowanych w latach 2002-2006 w l skim Centrum Pediatrii w Zabrzu z powodu przewlek ych zapar stolca. Do grupy badanej zakwalifikowano 94 pacjentów spe niaj cych kryteria rozpoznania zapar czynno ciowych zgodnie z III Klasyfikacj Rzymsk oraz tych, których wiek i umiej tno wspó pracy z badaj cym umo liwia a wykonanie pe nego badania manometrycznego odbytu. W badanej grupie znalaz o si 62 ch opców i 32 dziewczynki w wieku od 4 do 18 roku ycia ( rednio 10,43±3,74 lat). Na podstawie wyniku badania radiologicznego dokonano podzia u badanej grupy pacjentów na dwie podgrupy: 45 pacjentów z pra-wid owym wynikiem badania radiologicznego oraz 49 pacjentów z dolichosigma. Wyniki: Badaniem manometrycznym wykryto istotne ró nice mi dzy pacjentami z obecno ci lub brakiem dolichosigma. Stwierdzono zaburzenie czucia wype nienia odbytnicy u pacjentów z dolichosigma pod postaci znamiennie podwy szonych warto ci I i II progu czucia. Najcz stszym zaburzeniem wzorca defekacji w obydwu grupach by paradoksalny skurcz zwieracza odbytu w trakcie próby wiadomego parcia; stwierdzono dodatni korelacj mi dzy ci nieniem w odbytnicy a rednim ci nieniem w kanale odbytu w trakcie parcia w obydwu badanych grupach (korelacja Pearsona, p<0,05). Po porównaniu wyników próby kaszlu nie stwierdzono istotnych ró nic mi dzy liczb pacjentów z prawid owym i nieprawid owym wynikiem próby kaszlu w badanych podgrupach (test t2, p>0,05). Porównano wynik próby kaszlu z innymi parametrami wydolno ci zwieracza odbytu, nie stwierdzaj c istotnych zwi zków mi dzy nieprawid owym odruchem kaszlowym a innymi parametrami niewy-dolno ci zwieracza odbytu (test t2, p>0,05). Na podstawie analizy korelacji mi dzy warto ciami ci nienia w odbytnic