Lajbincov projekat Monadologije

Sa？etak U ovom radu autor ？e nastojati da istakne osnovne crte Monadologije Gotfrida Lajbnica [Gottfried Leibniz] i da uka？e na klju？na mesta Lajbnicove filozofske misli unutar njegovog monadolo？kog sistema. Shodno razvoju novovekovne misli, povesnih okolnosti i promeni, nau？ne svesti nu？no vr？e uticaj na filozofski diskurs tada？njeg vremena. Centralni predmet filozofskog interesa postaje natura, priroda poimana na specifi？no moderan na？in, na na？in njenog mehanicisti？kog delovanja. Opre？no tradicionalnom sholasti？kom poimanju prirode kao bo？je kreacije, novovekovni mislioci prirodu shvataju autonomnije, ona biva riznica nau？nog istra？ivanja. Sledstveno ？iroj slici novovekovne misli, autor ？e biti u nastojanju da upravo Lajbnicovu filozofiju postavi kao vrhunski izraz novovekovnog filozofskog stvarala？tva. Kao ？to nam je poznato, od Loka [John Locke] do Hjuma [David Hume] vidimo istu misaonu nit poimanja prirode, koliko god njihove misaone pozicije bile razli？ite, a u centru filozofskog polazi？ta vidimo eficijentni uzrok kao temelj uzro？nosti na osnovu kojeg grade svoju filozofiju. Lajbnicova filozofija, kao najavljeni vrhunac novovekovne misli, u svoj filozofski sistem podjednako provla？i i causa efficiens i causa finalis te tako formira jedan teleolo？ki zasnovan svet. Lajbnicova filozofija, mo？emo re？i ponajbolje izra？ena u Monadologiji, upravo pokazuje ponovni interes za telos i tako gradi jedan dovr？eni filozofski projekat. Autor ？e, na osnovu svega re？enog, nastojati da izlo？i osnovne crte Lajbnicovog monadolo？kog sistema i poku？ati ga predstaviti kao ？najbolji od svih svetova” odnosno, kao najvi？e misaono dostignu？e filozofije novog veka