ZLATNA DOLINA KAO METAFORA DJETINJSTVA: AUTOBIOGRAFSKI DISKURS ZLATE KOLARI？-KI？UR

Sa？etak U radu se prou？ava autobiografski roman Moja Zlatna dolina (1972.) Zlate Kolari？-Ki？ur s gledi？ta teorija autobiografskoga pisanja (Lejeune, 1975.; Genette, 1993.; Sabli？ Tomi？, 2002.; Kos-Lajtman, 2011.). Nakon uvodnog dijela rada u kojem se ocrtava kontekst problematike autobiografizma u knji？evnoj teoriji i praksi, autobiografski pristup autorice Kolari？-Ki？ur, prezentiran u navedenoj knjizi, detaljno se analizira razmatranjem klju？nih postavki suvremenih knji？evnih teorija autobiografskog diskursa, osobito s obzirom na distribuciju i na？in ostvarenja triju autobiografskih kriterija – odnosa pripovjeda？a prema instancijama lika i autora, pristupa oblikovanju vremena te na？ina oblikovanja diskursa – odnosno narativno-stilsku komponentu teksta. Na temelju tako postavljenih analiza dolazi se do uvida da Kolari？-Ki？ur u Mojoj Zlatnoj dolini ostvaruje tip kronolo？ki ome？enog autobiografskog pisma u u？em smislu, literariziranog tipa diskursa, koji prije sveg funkcionira kao knji？evna metafora jednoga djetinjstva i njegova specifi？nog kronotopa. Navedeno potvr？uje i naslovna sintagma, metafori？ki toponim, koji je u uskoj simboli？ko-asocijativnoj vezi sa slikom ？ivota i njegova dru？tvenopovijesnog konteksta koji se ovom prozom zahva？a, osobito u njezinu prvom dijelu