Katahreti？nost politike ili o tropima postmarksizma

Sa？etak Za razliku od tradicionalnih tematiziranja odnosa retorike i politike, uglavnom zaokupljenih uporabom retori？kih sredstava u politi？kom diskursu, u ovom se radu propituje mogu？nost promatranja retori？kih mehanizama (prvenstveno tropa – metafore, metonimije i katahreze) kao strukturnih obrazaca konstitutivnih za politiku samu, ili barem za njezinu konceptualizaciju u odre？enom teorijskom korpusu. Takvo razmatranje potaknuto je posljednjom objavljenom knjigom Ernesta Laclaua The rhetorical foundations of society (2014), u kojoj Laclau dora？uje svoju teoriju hegemonije i u samo sredi？te svoje politi？ke teorije dovodi spomenute trope. U prvom dijelu rada ukratko se izla？e pregled toga razvojnog puta te utjecaj koji je pritom na Laclaua ostvaren iz polja drugih disciplina, prvenstveno knji？evne teorije. U drugom se dijelu rada pak Laclauov retori？ki/tropolo？ki model politike i dru？tvenog uspore？uje s reprezentativnim elementima politi？ke teorije Jacquesa Rancièrea izlo？enim u studiji Nesuglasnost. Politika i filozofija (1995/2015). Tom usporedbom istovremeno se nastoji provjeriti ？ira primjenjivost Laclauova retori？kog modela, koji je u sredi？tu interesa ovog rada, ali i dodatno istra？iti kako se takvo tropolo？ko odre？enje politike gradi na raskri？jima politike i knji？evnosti, odnosno politi？ke i knji？evne teorije, te pokazati da ispreplitanje tih domena u opusima ovdje tematiziranih autora nije slu？ajno. Kona？no, s obzirom na status prototipnog primjera koji Laclauu pridaju studije koje nastoje ocrtati do sada nejasno odre？eno polje postmarksisti？kih teorija te dodirne to？ke izme？u njega, Rancièrea i drugih teoreti？ara koje je pokazala usporedba, u radu se postavlja pitanje mogu？nosti da se spomenuto ispreplitanje knji？evne i politi？ke teorije te tropolo？ko poimanje dru？tva/politike promatraju kao distinktivna obilje？ja toga teorijskog korpusa