Relacija i supstitucija kao temelj podjele eksplicitno subordiniranih klauzi

Sa？etak Primjenjuju？i teorijsko-metodolo？ki okvir kognitivne gramatike (Langacker 1987, 1991, 2008, 2009, Taylor 2002, Belaj i Tanackovi？ Faletar 2014, 2017), ova ？e rasprava biti posve？ena podjeli eksplicitno subordiniranih klauzi. U kognitivnoj gramatici subordinirane se klauze, kao uostalom i u ve？ini ostalih gramati？kih teorija, dijele na relativne, kompletivne i adverbijalne, no ta podjela, barem kada je hrvatski jezik u pitanju, ne obuhva？a sve tipove eksplicitne subordinacije te zahtijeva odre？enu reviziju. Ovdje ？e se eksplicitno subordiniranim klauzama pristupiti kao kontinuumu konstrukcija u rasponu od shemati？nijih prema specifi？nijima te ？e se na najshemati？nijoj razini one podijeliti na relativne i nerelativne, i to iz najmanje dva razloga: prvo, pojam odnosa bez ikakve je sumnje najva？niji pojam svake razine gramati？koga opisa te je u tom smislu izrazito pogodan kao osnovni kriterij razli？itih klasifikacija i podjela (npr. vrsta rije？i), pa tako i subordiniranih klauzi, i drugo, relativne su re？enice jedinstvene u kategoriji subordiniranih klauzi jer su one jedine klauze u kojima veznik uz op？u funkciju povezivanja ima i funkciju supstituiranja, ？ime se u subordiniranoj klauzi omogu？uje razvijanje razli？itih zna？enja imanentnih ostalim vrstama (gotovo svih adverbijalnih i kompletivnih), pa takva op？a podjela s jedne strane obuhva？a sve tipove subordinacije, a s druge pak strane u skladu s op？im kognitivnolingvisti？kim pristupom kategorizaciji podr？ava preklapanja njihovih razli？itih tipova