De vocatione ad statum sacerdotalem

Sa？etak 1. Deus est, qui in Veteri et in Novo Testamento eligit sibi sacerdotes, sed vario modo. — 2. Vocatio debet per signa externa cosnosci tum a candidato, tum ab Ecclesia. — 3. Variae sententiae. Litterae card. Merry del Val 26. Junii 1912. — 4. Experientia personalis internae cuiusdam adspirationis seu invitamenti Spiritus Sancti ad sacerdotium ineundum conconstituit, saltem necessario et de lege ordinaria, vocationem sacerdotalem. — 5. Sed e contra nihil plus in Ordinando, ut rite vocetur ab Episcopo, requiritur, quam recta intentio simul cum idoncitate. Analysis theologicopsychologica huius duplicis elementi. ― 6. Deus est, qui in ordine executionis Providentiae suae vocationem rite conceptam in vocatis operatur. — 7. Proccssus psychologicus cognitionis divinae vocationis, de lege ordinaria. — 8. Peccatne, et quomodo, negligens divinam vocationem, vel intrans in sacerdotium sine vocatione. ？Amissio？ vocatonis. — 9. Monitum S. Alphonsi confessariis