Poslovice otoka Visa, paremiolo？ke i stilisti？ke interpretacije, korpus i leksik

Sa？etak Autor je iz svoje zbirke paremiologizama otoka Visa, koje je skupljao u sklopu svog istra？ivanja usmene predaje otoka Visa, izabrao poslovice kao najsa？etiji jezi？ni oblik kojim se u organskoj ljudskoj zajednici insularnog prostora otoka Visa ？uva i usmeno prenosi me？u generacijama pu？ka filozofija spoznaje o ？ivotu, o odnosima me？u ljudima, o prirodnim pojavama, o ritmu meteorolo？kog vremena, o rodnim odnosima, o iskustvu rada ribarskog i te？a？kog posla, o smislu ？ovjekove egzistencije, o odnosu ？ovjeka prema transcendentnom iskustvu. Takvi proverbijalni iskazi vrlo su ekspresivni zbog sa？etosti izraza i potrebe njihovih kreatora da iskaz bude pamtljiv, da u？e u kolektivnu memoriju i ondje trajno ostane kao opomena, kao memento pro？ivljena iskustva ovjerena u ？ivotnoj praksi i kao spoznaja univerzalno primjenjiva. Ta misao znade koji put dosegnuti filozofsku lucidnost spoznaje ？ivotnih fenomena sagledanih u procesu, u promjenjivosti okoline i relacija u ？ovjeku samome i njegovoj okolini, dru？tvenoj i prirodnoj. Ujedno ti pu？ki proverbiji otkrivaju u najsa？etijoj jezi？noj formi ？ivotnu mudrost ne？kolovana puka, njegovu vezanost za iskustvo prethodnih generacija, njegovo povjerenje u kontinuitet i smisao me？ugeneracijske povezanosti te smisao ？uvanja naslije？ena znanja kao vrijednosti bitne za opstanak. Poslovice otkrivaju i istan？an osje？aj za jezi？nu kreativnost u mikrostilisti？kim formacijama proverbijalnog izraza, ？to je autoru izazov i za stilisti？ku interpretaciju