Kardiomiopatia tachyarytmiczna wa ny i niedoceniany problem kliniczny

W dobie wzrastaj cej chorobowo ci z powodu niewydolno ci serca znaczenia nabiera poszukiwanie potencjalnie odwracalnych przyczyn, doprowadzaj cych do dysfunkcji mi nia sercowego. Kardiomiopatia tachyarytmiczna (tachycardia-induced cardiomyopathy – TIC,) wed ug aktualnie obowi zuj cej klasyfikacji jest postaci kardiomiopatii rozstrzeniowej, niezwi zan z wyst powaniem rodzinnym. Patomechanizm prowadz cy do rozwini cia objawów niewydolno ci serca w TIC, znany od stu lat, zwi zany jest z szybk czynno ci hemodynamiczn komór, której pod o em najcz ciej jest arytmia. Rozpoznanie kardiomiopatii tachyarytmicznej mo na postawi jedynie retrospektywnie, kiedy po wyleczeniu arytmii czynno komór ulega poprawie lub normalizacji. D u szy czas trwania arytmii i wi kszy stopień uszkodzenia serca zmniejszaj szans na powrót prawid owej czynno ci hemodynamicznej mimo uzyskania kontroli rytmu. Bior c pod uwag cz sto wyst powania tachyarytmii w populacji pacjentów z NS nale y oczekiwa , e u istotnego odsetka pacjentów TIC mo e przynajmniej wspó odpowiada za upo ledzenie czynno ci komór serca. Pojawiaj ce si wspó cze nie prace prowadzone na nielicznych i niejednorodnych grupach pacjentów sugeruj niedocenianie zwi zku mi dzy zaburzeniami rytmu serca a pogorszeniem funkcji serca jako pompy. Tym samym cz sto rozpoznawania TIC wydaje si znacznie zani ona. W dobie, kiedy post p w zakresie elektrokardiologii stwarza mo liwo ci skutecznego leczenia zaburzeń rytmu, warto cz ciej poszukiwa tej potencjalnie odwracalnej postaci kardiomiopatii w populacji chorych z NS.