Zmienno st eń HbA1c w populacji dzieci i m odzie y chorych na cukrzyc typu 1 - doniesienie wst pne

Wprowadzenie: St enie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jest wska nikiem wyrównania metabolicznego cukrzycy typu 1 (T1DM) i prognostykiem rozwoju powik ań mikronaczyniowych choroby. W przesz o ci, zarówno u pacjentów chorych na cukrzyc typu 1 jak i typu 2, obserwowano, e st enie hemoglobiny glikowanej mo e podlega zmianom sezonowym. Celem pracy by o zbadanie, czy obecnie u dzieci chorych na T1DM leczonych metod wielokrotnych iniekcji lub ci g ego podskórnego wlewu insuliny, st enie HbA1c podlega zmianom sezonowym. Materia i metody: Retrospektywn analiz obj to wyniki oznaczeń st eń HbA1c u 473 pacjentów choruj cych na T1DM co najmniej 6 miesi cy. W analizie uwzgl dniono wyniki z okresu od 2008-11-01 do 2009-10-31. St enie HbA1c oznaczano metod wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Wyniki: Wiek pacjentów wynosi od 2,4 do 18 lat ( rednia 13,3±3,7 roku), czas trwania T1DM - od 0,8 do 16,5 roku (5,8 3,5 roku). W ci gu 12 miesi cy u 473 pacjentów wykonano cznie 1417 oznaczeń HbA1c ( rednia 3,0 pomiary/pacjenta/rok). St enie HbA1c wynosi o ( rednia?SD) 7,7±1,5% (od 5,2 do 15,7%; mediana 7,4%; 25-75%: 6,7-8,2%). Zaobserwowano istotn statystycznie zmienno st eń HbA1c w zale no ci od miesi ca kalendarzowego (analiza wariancji; p <0,001). Najni sze st enia HbA1c, zarejestrowane w sierpniu i wrze niu, by y statystycznie istotnie ni sze ni w lutym, marcu, kwietniu i grudniu. Na podstawie szczegó owej analizy matematycznej wykazano, e analogicznym fluktuacjom podlega y st enia HbA1c u poszczególnych pacjentów: najni sze warto ci wzgl dne obserwowano w sierpniu i wrze niu, a najwy sze - w lutym, marcu, kwietniu, listopadzie i grudniu. Wnioski: 1. St enie HbA1c u dzieci i m odzie y chorych na T1DM podlega zmianom sezonowym. 2. Uwzgl dnienie sezonowo ci zmian st eń HbA1c w planie leczenia i edukacji mo e poprawi wyniki kontroli metabolicznej T1DM. 3. Sezonowe zmiany st eń HbA1c nale y uwzgl dnia planuj c krótkoterminowe badania kliniczne.